Asobo Studio tarafından geliştirilen ve Focus Entertainment’ın yayıncılığını üstlendiği yeni A Plague Tale oyunu A Plague Tale Requiem 18 Ekim 2022 itibariyle piyasaya çıkışını yaptı. Birinci oyun Innocence benim açımdan epey hoş bir üretimdi ve AA bir oyun olmasına karşın çok kaliteli gözüküyordu. Hugo ve Amicia’nın maceralarına tekrar geri dönüp devam etmek hayli heyecan verici olacaktı.

Sonunda çıkış günü geldi ve oyunu gecikmeli olsa da bitirme fırsatı buldum. Oyunun incelemesi çok daha erken gelecekti lakin oyuna yaklaşık 2-3 gün gecikmeli başladım ve keşfederek ilerlediğim için biraz daha uzun sürdü. Her neyse gecikmeli olsa da A Plague Tale Requiem incelemesi ile karşınızdayım. İncelemeye geçmeden evvel yazıda kimi spoilerlar yer alabilir bunun ikazını yapmış olalım. İşte karşınızda A Plague Tale Requiem.

A Plague Tale Requiem

• Piyasaya Sürülme Tarihi: 18 Ekim 2022
• Geliştirici: Asobo Studio
• Yayıncı: Focus Entertainment
• Platformlar: PlayStation 5, Xbox Series, Microsoft Windows, 
• İnceleme yapılan platform: Xbox Series S

Artılar:

• Hugo ve Amicia ortasındaki karakter bağı
• Grafikler ve Atmosfer
• Başarılı bir hikaye
• Kaliteli müzikler
• Amicia ve Hugo’nun başarılı canlandırılması
• Mükemmel yer tasarımları
• Yeni mekanikler ile oyunun canlandırılması
• Yeterli düzeyde bir oyun uzunluğu
• Xbox Game Pass sistemine birinci günden çıkış

Eksiler:

• Kötü yapay zeka
• Boss savaşlarının kolay kalması
• Tempo bozukluğu
• Performans problemleri
• Bulmacaların fazla kolay kalması

Oyunun genel inceleme puanları ne durumda?

Oyunun yabancı basında ve kullanıcı puanı olarak inceleme puanları epey yüksek. Metacritic üzerinde 34 incelemenin ortalaması alınarak 85 puan elde edilmiş durumda. Oyunun Metacritic kullanıcı puanı ise 8.0/10 yani bu da epey uygun. Opencritic sitesine baktığımızda ise burada da tekrar hayli yakın sonuçlar görüyoruz. Oyun 129 incelemenin ortalaması alınarak ortalama 84 puana sahip. IGN tarafı oyuna 8/10, PC Gamer 85/100 ve GameSpot 7/10 puanlarını vermiş. Genel olarak diyebiliriz ki oyun hayli kaliteli bulunmuş ve beğenilmiş.

A Plague Tale Requiem’den beklentiler nelerdi?

Aslında birinci oyun olan A Plague Tale Innocence, sonu memnun bir formda biten ve ucu pek açık bırakılmayan bir oyun üzere görünüyordu. Hoş lakin şiddetli bir macerayı başarılı bir halde tamamlamış ve oyunun geçtiği yerden uzaklara hakikat gidiyorduk. Sonrasında yanlış hatırlamıyorsam bir Xbox etkinliğinde yeni oyun Requiem tanıtıldı ve öykünün devam edeceğini öğrendik. Bu noktada benim aklıma Hugo’nun hastalığının hala güzelleştiğini tam olarak görmediğimiz geldi. Bossu yenmiştik lakin Hugo’nun hastalığının hangi evrede olduğunu ve güzelleşip güzelleşmediği bilgisi verilmemişti bizlere yalnızca geriledi üzere görmüştük. İşte bu oyunda da kıssa yeniden Hugo’nun hastalığı ve vebanın, o dehşetli farelerle dolu yerlerin etrafında şekillenecek lakin bu sefer her şeyi büsbütün sonlandıracağız diye düşündüm. Artık bu hastalığı çözmemiz gerekiyordu ve güzelleşmenin yanında gizemini de çözüp yeni şeyler öğrenmek istiyordum. Öykü beklentisi genel olarak bu biçimdeydi. 

Oynanış kısmında ise birden fazla oyuncu yeni mekaniklerin gelmesini istemiş olabilir. Bilhassa aksiyon tarafında Amicia’ya daha fazla gücün verilmesini ben üzere pek çok oyuncu istemiştir diye düşünüyorum. Birinci oyun çaresiz bir formda yalnızca ufak hareketler yaparak daha çok zımnî ilerlediğimiz ve yakalandığımızda çok fazla talihimiz olmadığı bir oyundu. Oyunun fragmanlarında Crossbow’u görünce daha çok agresifleşeceğimizi anlamıştım. Genel olarak Asobo, öbür kısımları çok düzgün yaptığı için grafik, atmosfer, yer dizaynları vs. üzere bahislerde beklentiden çok bunların uygun yapılacağına emindim. Tek istediğim mekaniklerin geliştirilmesi ve kıssanın çok düzgün devam etmesiydi. Pekala sanki bu beklentiler karşılandı mı? Gelin daima birlikte bakalım.

Minik Hugo gün yüzü göremiyor: A Plague Tale Requiem bizlere ne anlatıyor?

A Plague Tale Requiem, temelinde Amicia’nın kardeşi minik Hugo’nun hastalığına tahlil bulmamızı anlatıyor. İkili yanlarında anneleri ve Lucas ile birlikte vebadan uzak, sakin bir hayat sürerken işler yeniden sarpa sarıyor ve bela yeniden onları buluyor. Kendilerini bir anda tekrar Haydutlardan ve askerlerden kaçarken bulan kardeşler, bunun yanında anneleri ve Lucasla birlikte Hugo’nun vebayla alakası olan Macula ismi verilen hastalığına tahlil bulmak için bir simyacı örgütü olan Order’dan yardım almak için yola koyuluyor. Her ne kadar büyük bir umutla gitseler de Order üyesi Vaudin’den efektif bir yardım alınamıyor. Hugo’nun hastalığı daha da kötüleşiyor ve tek deva Hugo’nun hayallerinde daima gördüğü bir adayı bulmakta kalıyor. Bu süreçte Amicia ve Hugo, anneleri, Lucas ve yolda tanıştıkları birkaç yoldaş ile Hugo’nun bu hastalığı yenmesi için uğraş ediyor. Veba bir formda geri dönüyor, fareler peşimizi bırakmıyor ve bir yandan da askerler ile uğraş ediyoruz. İki kardeş yeniden belanın içinde gün yüzü göremeden güçlü bir maceraya atılıyor. Hastalığı çözmeye çalışırken bir yandan da bu hastalığın, vebanın gizemli tarihini de keşfetmeye başlıyoruz. Çok fazla spoiler vermeden öyküyü size bu formda anlatabilirim.

Hikaye hakkında yorum yapacak olursam ben öyküyü hayli beğendim. Olayların gelişimi, bir umudun daha yeni doğmasına karşın süratlice sönüşü, çaresizlik, bitkinlik, öfke ve hüzün üzere hislerin çok ağır olduğu çok başarılı bir öykü sunuluyor bizlere A Plague Tale Requiem.

Amicia ve Hugo ortasındaki bağ epeyce kuvvetli yansıtılmış:

Hikayede en çok dikkat çeken kısım ise Amicia ve Hugo ortasındaki duygusal bağ. Bu birinci oyunda da vardı fakat bu oyunda bu bağ tepeye çıkıyor. Amicia artık daha öfkeli ve hırslı. Kardeşinin başına gelenlerden bıkmış durumda ve bir an evvel yeterli duruma gelmesini istiyor. Kardeşi için askerleri tek tek dize getiren, dehşetli farelerle korkusuzca gayret eden, oyun boyunca daima düşüp bir biçimde kalkmayı başaran bir Amicia görüyoruz. Daima Hugo’yu muhafazaya çalışıyor, onun için savaşıyor ve elinden gelen herşeyi yapıyor. Bu bağ beni çok etkiledi. Gerekirse biricik kardeşi için canını feda edebilecek fedakar ve güçlü bir abla figürü diyebilirim Amicia için. 

Hugo da hayli temiz, ablasını çok seven ve bir türlü gün yüzü göremeyen bir karakter. Bu kadar zorluğun ve hastalığın içinde ablasıyla kendilerini mutlu edecek birçok şey bulmaya çalışıyor ve bunu başarıyor da. Bu kadar ümitsizliğin içinde bir biçimde keyifli olmaya çalışmaları beni çok etkiledi. Ablasının başına makus şeyler geldiğinde ise kendisini çok yorsa da bir formda onu müdafaaya çalışıyor ve askerleri dize getirebiliyor. İçindeki karanlık hastalığı sevdiklerini sonuna kadar korumak için kullanmak isteyen bir minik Hugo var karşımızda. Oyun, başından sonuna kadar Amicia ve Hugo’nun bu bağını giderek kuvvetlendiriyor. 

Karakterlerin seslendirmeleri ve canlandırılmaları çok başarılı durumda:

A Plague Tale Requiem’de Amicia’yı Charlotte Mcburney; Hugo’yu ise Logan Hannan seslendiriyor ve canlandırıyor. Bu noktaya başka bir başlık açmak istedim zira nitekim ikisi de muazzam derecede başarılılar ve çok kaliteli bir işe imza atmışlar. Karakterlerin sahiden içine girebilmişler ve hissettikleri hisleri bizlere çok âlâ yansıtmışlar. Amicia, çaresiz kaldığında, bitkin durumda olduğunda, ağladığında, çığlık attığında ve öfkelendiğinde bu hisleri sonuna kadar siz de hissediyorsunuz. Seslendirme önemli manada başarılı. Hugo’nun ise masumiyeti, memnun olduğu anlardaki ses tonu ve endişe dolu anlarda yaşadığı tansiyonu çok rahat hissediyoruz. Tekrardan bilhassa bu iki ismi tebrik ediyorum. Seslerine ve emeklerine sıhhat.

Hikayede yeni yoldaşlar bize eşlik ediyor:

İlk oyunda da birçok yoldaşımız vardı ve A Plague Tale Requiem’de de seyahatimizde yeni yoldaşlar bizleri karşılıyor. Lucas ve annemiz zati yanımızdaydı ve bunların dışında bir gemici ve bir asker de yoldaşımız oluyor. Ayrıntılarına çok girmeyeceğim zira öykünün içinde karakterleri kendinizin keşfetmesi daha düzgün olacaktır. Bu kuvvetli seyahatte yeni yoldaşları da görmemiz çok düzgün oluyor. Hoş sohbetler, yalnızlık hissinin bir nebze giderilmesi ve savaşımızda yanımızda olmaları büyük bir artı oluyor. Her ne kadar Amicia ve Hugo’nun ortasındaki bağ oyunu domine etse de bu karakterlerle de yaşadıklarımız çeşitlilik sağlıyor. Ne yazık ki karakterlere çok fazla ısınamadım lakin nefret de etmedim. Ortalama karakterler olduklarını söyleyebilirim. Yoldaşlarımızın tesirli olabildikleri oynanış sekansları da mevcut bunlara oynanış kısmında değineceğim.

Bu başlığı kapatmadan Lucas hakkında konuşmak istiyorum. Lucas karakteri benim birinci oyunda da hayli beğendiğim bir karakter olmuştu. Amicia ve Hugo’ya yardım eli uzatan, çaresizlik anlarında onlara yeni bir umut kapısı açan bir karakter Lucas. Hayli sıcakkanlı ve her vakit ardınızda olmasını isteyeceğiniz bir karakter. Amicia’nın hudut krizi anlarında yanında olması ve onu sakinleştirmeye çalışması, pek çok beladan bir biçimde onu kurtarmayı başarması onu güçlü ve yardımsever bir karakter yapıyor. 

Etkileyici grafikler ve atmosfer:

Asobo Studio, birinci oyunda da çok büyük bir iş çıkarmıştı. Innocence, AA bir oyun olsa da kusursuz grafiklere ve atmosfere sahipti. Bu oyunda ise işi öbür bir boyuta taşımışlar. Oyunun grafikleri muazzam derecede uygun. Oyunun büyük bir kısmı yürümek, koşmak ve etrafı keşfetmeye dayalı olduğu için bazen oyunu ilerletmeden dakikalarca etrafı inceleyip, manzaraların karşısına geçip çayımı yudumladığım oldu. Oyunun her bir kısmı mükemmel tasarlanmış ve grafikler çok hoş olduğu için her ayrıntısı incelemek istiyorsunuz. Buradan direk ilişkili olarak yer dizaynlarına geçiyorum.

Muazzam yer dizaynları:

Ah o yerler, ah o çevre! Grafikler çok güzel fakat bir de işin farklı bir boyutu var o da yer dizaynları. Geliştiriciler yerleri nitekim çok ancak çok güzel tasarlamış. Deniz kenarları, kıyılar, kaleler, kent pazarları, tapınaklar, okyanuslar, her yerin rengarenk çiçeklerle dolu olduğu ovalar derken tüm ayrıntılar çok güzel düşünülmüş ve tasarlanmış. Her yeni bir yere girdiğimde o yeri incelemekten oyunu oynayamadım. Grafikler de çok uygun olunca iş bambaşka bir hal alıyor. Oyun tasarım olarak bir sanat çalışması niteliğinde olmuş diyebilirim. Vebanın yok ettiği kentlerde insanların da çektiği acılar, meyyit vücutları, kanlar ve gibisi ayrıntılar çok yeterli tasarlanmış.

Bölümler ve kısım dizaynları:

A Plague Tale Requiem’de toplam 17 adet misyon bulunuyor. Her bir vazife farklı bir bölgede geçiyor ve kendine ilişkin özgün tasarımlara sahip. Bir kısımda kıyıda savaşırken bir kısımda Fransa’nın farklı bölgelerini geziyoruz. Kentlerin içine giriyoruz ve pazarlardaki insanları keşfediyoruz. Her bir kısımda bambaşka şeyler görmek ve keşfetmek çok mantıklı bir tercih olmuş. Daima yer değiştirmek keşif hissinin da sıcak kalmasını sağlıyor. Kısımlar genelde uzun sürüyor ve bu yüzden pek çok elementi içerisinde barındırıyor. Keşfetmek, bulmaca çözmek, kaçış sekansları, savaş sekansları ve kapalılık sekansları ile birlikte bir de farelerle olan gayretler derken neredeyse her kısım bu oynanış elementlerine rastlıyoruz. Bir kısım içerisinde birden çok sinematik de devreye girebiliyor. Her kısım farklı tempoda ilerliyor ve bu elementleri ya bir biçimde harmanlıyor ya da birkaç adedini yeterlice kullanıyor. Buradan da tam olarak oynanışa bağlanabiliriz.

Gizlilik ve aksiyonun harmanlandığı yer: Oynanış

Bölümlerde pek çok farklı oynanış dinamiğinin bulunduğundan bir evvelki başlıkta bahsetmiştik. Oyunda kapalılık ve aksiyonun çok güzel şekilde harmanlandığını söyleyebilirim. Kimi kısımlarda bilinmeyen gitmeniz daha işe fayda olurken kimi kısımlarda ise nitekim savaşmak tek ve en tesirli deva olabiliyor. Bir sonraki başlıkta bahsedeceğim yeni mekanikler Amicia ile daha agresif bir oyun tarzı izleyebilmenize imkan sağlıyor. Artık birinci oyundan daha fazla aksiyona girebiliyoruz doğal ki de bunun belirli bir hududu var. Birtakım kısımlarda tam kapalı; birtakım kısımlarda ise tam aksiyona girerek kısmı bitirdiğim oldu. Kimilerinde ise ikisini de harmanlamak zorunda kaldım. 

Gizlilik genel olarak düşmanın dikkatini dağıtma, çalıların ve binaların ortalarına saklanma odaklı ilerliyor. Muhakkak yerlere taş, pot ismi verilen ufak tencere atarak düşmanların dikkatini dağıtabiliyoruz. Kapalılık konusunda birinci oyunda yer almadığını hatırladığım dikkat dağıtma seçeneği ile birden düşmanın başına taş atarak ardına bakmasını sağlayabiliyorsunuz. Bu da zımnilik temelli giderken ufak bir kusur yapsanız bile size bir talih daha sağlıyor. Birinci oyunda zımnilik bozulduğunda pek bir bahtınız kalmıyordu bu oyun size biraz daha yardımcı oluyor. Bunun dışında eski oyundan alınmış birçok mekanik var lakin asıl olay yeni eklenenlerde. Gelin yeni mekaniklere ve oynanış elementlerine bakalım.

Yeni mekanikler ve oynanış elementleri:

Oynanışın büyük kısmı tekrar eski mekanikler üzerinden gidiyor. Fareler tekrar ışıktan kaçıyor ve ateş üretip çeşitli yerlerde ateş yakarak ışık ortaya çıkarıp fareleri kaçırabiliyorsunuz. Meşale yahut bir sopaya tutuşturduğunuz ateş ile farelerin ortasından geçebiliyorsunuz. Bunlar birinci oyundan da hatırladığımız mekaniklerdi. Burda ufak bir nokta dikkatimi çekti. Sopaları artık bir yerden bir yere atabiliyoruz. Örneğin sopaya ateş tutuşturup bir sonraki ateş yakabileceğimiz yere fırlatabiliyoruz. İsterseniz de yanınızdaki yoldaşınıza atıp onun ateş yakıp yanınıza gelmenizi sağlayabiliyorsunuz. Bu hoş bir eklenti olmuş. Amicia bu oyunda çok daha karanlık ve agresif bir tutum sergiliyor. Artık düşmanların saldırılarını karşılayıp onları yavaşlatabiliyoruz. Hatta düşman zırhlı değilse karşı taarruz yaparak agresif bir halde öldürebiliyoruz. Bu da artık büsbütün bilinmeyen kalmak ve kaçmanın önüne geçebiliyor. Yeni gelen Crossbow sayesinde büyük zırhı olmayan düşmanları tek atışta öldürebiliyoruz. Etrafta bıçak bulabiliyoruz ve bunları saplayarak zırhlı düşmanları da etkisiz hale  getirebiliyoruz lakin burada beğenmediğim bir olay var. Crossbow okları ve sapladığınız bıçakları tekrar alamıyorsunuz. Bu yüzden mühimmatınız her vakit tam olmuyor. Elinizde pek çok usul olsa bile en son tekrar sapanla taş fırlatmak zorunda kalabiliyorsunuz.

Oynanışta yoldaşlara da çeşitli özellikler eklenmiş. Kimi yoldaşlarınız sizin yerinize düşmana saldırabiliyor, size ışık yolu açabiliyor ve çatapat üslubu bir şey ateşleyip askerleri ve farelere karşı kullanabiliyor. Bunun dışında Hugo ise farelerin ağır olduğu bir yerde onları kullanarak düşmanların yerini tespit edebiliyor ve oyunun belirli bir kısmından sonra onları yönetebiliyor. Bu özellikleri oyunun tamamında kullanmasak da kimi kısımlarda kullanmanız çok efektif olabiliyor. Yoldaşlara eklenen bu özellikleri epeyce beğendim. Bunların dışında yeni üretilebilir simya eserleri de var. Ateşi daha körükleyebileceğimiz ve oluşturduğu ışığın daha geniş alana yayılmasını sağlayan bir gereç var. Bu gereçlerden birini bir bölgeye atıp üstüne ateş atarak alev almasını sağlayabiliyoruz bu da oyunun belirli kısımlarında çok işimize yarıyor. Bunun yanında farelerin dikkatini çeken ve tek bir alana toplanmalarını sağlayan materyal, ateşin sönmesini sağlayan materyal ve gibisi öteki materyalleri de birinci oyundan hatırlıyoruz. Son olarak da yeteneklerden bahedelim. Oyuna yeni olarak otomatik yetenek yükseltmesi eklenmiş. Oynama şeklinize nazaran kapalılık, aksiyon ve simyacı özelliklerinizin düzeyi otomatik olarak artıyor. Oyun sizin oynayış stilinize nazaran bu yetenek atamalarını kendi yapıyor ve daha çok gelişiyorsunuz. Bunun dışında çeşitli gereçler ile kendinizin yükselteceği çeşitli sapan, Crossbow ve birkaç özelliğin daha geliştirildiği bir yetenek sistemi mevcut. Genel olarak birinci oyundaki temel tüm mekanikleri alıp üstüne yeni eser üretimi, yoldaş özellikleri, yeni hücum ve savunma mekanikleri ve teçhizatları ekleyerek oynanışı biraz daha şekillendirmişler diyebilirim. 

Oynanış kısmında tekrardan kaçınılmış durumda: Sıra sıra açılan yeni mekanikler

Oynanış kısmında en çok hoşuma giden şey her kısımda ufak da olsa yeni bir mekaniğin tanıtılması oldu. Tam oyunun tekrara düştüğünü, daima birebir şeyi yaptığınızı sanarken oyun imdadınıza yetişiyor ve o kısımda yahut ileride kullanabileceğiniz yeni bir özelliği sizlere sunuyor. Örneğin bir kısımda Crossbow’u kullanmaya başlıyorsunuz ve ondan sonraki kısımlarda oyun o Crossbow ile halatlara bağlanıp bir şeyleri çekip koparabileceğiniz size anlatılıyor. Oynanış öğeleri sıra sıra açılıyor ve oyun her kısımda yeni bir şey kullanmanızı sağlıyor. Bu nokta temponun istikrarsız bir hal aldığı durumlar için ilaç üzere geliyor. Oyunun sonuna kadar yeni özellikler keşfederek ilerliyorsunuz oyun size bunları bir anda sunmuyor. Her ne kadar bunu sıralı yapsa da muhakkak noktalarda tıpkı şeyi yaparak ilerlediğiniz ve sıkılabildiğiniz noktalar da olmuyor değil olağan.

Düşman çeşitliliği:

Oyunda düşman çeşitliliği çok değil lakin tekrar de kendilerine özgün farklar olması oynanışa çeşitlilik katmış diyebilirim. Oyunda fareler dışında okçu askerler, zırhsız normal askerler, zırhlı askerler ve büyük zırhlı askerler yer alıyor. Bunlardan okçu olanlara ve kaskı olmayanlara sapanla taş atıp saldırabilirken başkalarına bu halde saldıramıyoruz. Zırhı olanlara crossbow atışı yapabiliyoruz yahut üzerlerine ateş dolu tencere atarak yanmalarını sağlayabiliyoruz. Etraf ile etkilleşimleri kullanarak onları yakabiliyor ya da toza boğabiliyoruz. Ellerindeki meşaleleri söndürerek işi farelere de bırakabiliyoruz ya da Hugo ile fareleri yöneterek şahsen işi biz halledebiliyoruz. İstersek zırhlı düşmanları bıçak ile de etkisiz hale getirebiliyoruz. Büyük zırhlı askerlerin ise evvel zırhını indirmeniz gerekiyor. Zayıf noktalarından(buralar genelde artları oluyor) zırhlarını söküyoruz ve ondan sonra birçok çeşit akın yapabiliyoruz. Farklı düşmanlara farklı hücum stratejileri yapmak zorunda bırakılmak bir mecburilik olsa da oynanışa renk katmış diyebilirim. Belirli bir mühlet sonra tekrar bu olay tempoyu bozuyor ve tekrara düşürüyor orası da başka bir nokta.

Yapay zeka biraz yetersiz:

Oyunun AA bir imal olduğunun farkındayım ve yapay zeka konusunda büyük bir beklentim doğal ki de yoktu fakat yapay zeka maalesef yetersiz. Birlikte koordine bir halde çalışamıyorlar. Zımnilik sekanslarında kendilerini ufak hareketlerle kolaylıkla geçebiliyorsunuz. Birtakım noktalarda çok fazla asker olduğu için zorlandığım oldu fakat ufak yanılgılarda bile tekrar gizlenip düşmanın güya hiçbir şey olmamış üzere davranmasını sağlayabildiğim noktalar da olmadı değil. Bu yapay zekanın zayıflığının bir göstergesi. Biraz daha akıllı ve sahiden bize meydan okuyan hareketlerimize nazaran yer değişen ve bizi avlamaya çalışan düşmanlar olsaymış tadından yenmezmiş diyebilirim.

Oyunda Boss savaşları daha destansı yapılabilirdi:

Oyunda aslında Boss savaşı üzere tasarlanmış birkaç kısım bulunuyor ve çabaya girişebiliyorsunuz lakin tam olarak hiçbirisine tam bir boss savaşı diyemiyorum. Örneğin birinci oyunun boss savaşı pek hoştu. Bu oyunda biraz daha düşmanların üstünüze çullandığı ve birtakım özel Hugo yetenekleri kullandığınız savaş sekanslarıyla bu boss savaşı kısmı geçiştirilmiş gibi hissettim. Tahminen de geliştiriciler bunları boss savaşı olarak tasarladı lakin tam o hissi alabildiğimi söyleyemem. Bilhassa oyunun sonlarında destansı bir savaş beklerdim ancak aradığımı bulamadım. Her ne kadar bu özelliğini eksi olarak alsam da oyun tam olarak boss savaşlarına uygun bir oyun değil bunun farkındayım fakat çok özgün mekanikler üreten bir geliştirici bunun da bir devasını bulabilirdi diye düşünüyorum. 

Oyundaki bulmacalar fazla kolay kalmış durumda:

Oyunun aşikâr kısımları büsbütün keşif ve bulmaca üzerine şurası durumda. Uzun müddet ne yapacağınızı anlamazsanız oyun size çeşitli diyaloglar ile yardım edebiliyor. Bunun dışında kolaylık bakımından ise bulmacalar çok basit ve süratlice atlatılabilecek seviyede. Uzun mühlet düşünmeniz gereken ve uzun müddetler takılacağınız bulmacalara pek rastlamadım. Neyin ne olduğunu ve ne işe yaradığını genelde 2-3 dakika içerisinde anlayıp yola koyulabiliyorsunuz. Bulmacalar biraz daha o keşif seyahatinde tempoyu değiştirmeye ve çeşitlilik eklemeye yönelik tasarlanmış üzere duruyor. Tempo demişken tempoya da bir değinelim.

Oyunun temposu biraz istikrarsız:

A Plague Tale Requiem, herkesin kolay kolay sıkılmadan oynayabileceği bir oyun değil ne yazık ki. Şayet sınırsız aksiyon arıyor yahut fevkalade kapalılık istiyorsanız bu oyun size nazaran değil. Oyunun temposunun daima değiştiğini söyleyebilirim. Aksiyona daldıktan sonra birden uzun müddetler boyunca keşif yaptığınız, yürüdüğünüz ve birkaç kısım bu biçimde devam eden ve birden tekrar aksiyona girdiğimiz anlar oluyor. Bazen de aksiyon bitmek bilmiyor. Bu tempoya alışmak biraz vakit istiyor ve birtakım durumlarda oyunun temposuna adapte olamadığınız için hafif sıkılabiliyorsunuz. Her ne kadar istikrarsız olsa da grafiklerin muazzamlığı, fevkalade yer tasarımı, karakterler ve artık bahsedeceğim ses ve müzikler adapte olmaya çalıştığınız bu temponun eksilerini yok saymamızı sağlıyor.

Ses ve Müzikler muazzam olmuş:

Olivier Deriviere tarafından bestelenen oyun müziklerini çok lakin çok beğendiğimi söyleyebilirim. Birinci oyunda da muazzam işler görmüştük. Ana menü müziğinden tutun orta sahneler, keşif kısımları, aksiyon sekansları üzere pek çok farklı yerde kullanılan müzikler sizi atmosfere sokmayı başarıyor. Periyoda ve aktarılmaya çalışan hislere çok uygun müzikler bestelenmiş. Çok büyük ihtimal oyunun müziklerini Spotify üzere platformlarda kütüphaneme ekleyeceğim üzere duruyor. Üstteki görüntüden müzikleri dinleyebilirsiniz.

Oyunun optimizasyonunda sorunlar var:

Oyunun beni en çok hayal kırıklığına uğratan bir kısmı ise optimizasyonu oldu. Aslında tam optimizasyon denmez lakin oyun yeni jenerasyon konsolların tamamında 30 FPS çalışıyor. Çözünürlük ne olursa olsun FPS 60’a çıkmıyor. Geliştirici kalite yahut performans modlarını oyuna eklememiş ve oyunu 30 FPS’ye kitlemiş. Monitörünüz 120Hz destekliyor ve değişken yenileme suratı konsolunuzda açıksa oyun 40 FPS’ye çıkabiliyor ancak bende de bu özellikler olmasına karşın kimi yerlerde daha akıcı kimi yerlerde ise daha kasan bir manzara tecrübesi yaşadım diyebilirim. PC tarafında ise oyunda FPS sorunları yaşayanları duydum. Asobo, birinci oyun Innocence’ın yeni jenerasyon sürümlerini çok düzgün optimize etmişti ve 60 FPS çok rahat oynanıyordu. Bu oyunda da 60 FPS beklerdim ancak beklediğimi ne yazık ki bulamadım. Neyse ki oyun yapısı gereği oyuncuyu ani hareketlere sokmuyor ve FPS’nin 30 olması gözünüzü çok yormuyor. 

Oyun kaç saat sürüyor?

A Plague Tale Requiem, howlongtobeat verilerine nazaran 16 saat 9 dakika sürüyor. Oyunun her şeyini eksiksiz keşfetmeye çalışanların ise 26 saate kadar çıkacağı görülüyor. Ben oyunu yaklaşık 12-13 saat civarında bitirmeyi başardım. Her şeyi eksiksiz aramaya çalışsam 15-16 saatlere çıkabilirdim diye düşünüyorum lakin 12-13 saatlik oynayışımda da bir şey kaçırmamaya çalıştım diyebilirim. Oyun bence gayet yeterli bir uzunlukta. Ne çok uzun ne çok kısa ve bence çok yanlışsız bir karar olmuş.

Oyun Xbox Game Pass kütüphanesinde yer alıyor:

İncelemeyi sonlandırmadan evvel oyunun fiyat/performans oranının çok düzgün olduğunu söyleyebilirim. Oyun Xbox Game Pass servisine birinci günden eklendi. Ülkemizde oyun fiyatlarının giderek arttığı bir periyotta aylık 50 TL’den daha az bir fiyat ödeyerek bu muazzam oyunu oynamak çok büyük bir fırsat diye düşünüyorum. Oyunun Steam ve PlayStation Store fiyatı mutlaka çok daha kıymetli bu yüzden PlayStation 5’iniz yoksa oyunu PC yahut Xbox konsolu üzerinden Xbox Game Pass üzerinden almanızı tavsiye ediyorum. 

Sonuç: Yılın en güzel öykülü oyunları ortasında yerini alabilecek bir üretim:

Sonuç olarak şunu söyleyebilirim ki A Plague Tale Requiem, Innocence’ın üstüne koyarak çok daha başarılı bir noktaya çıkmış ve yılın en yeterli öykülü oyunları arasında yerini alabilecek bir üretim olmuş. Ufak tefek sorunları dışında saydığımız tüm artılarıyla kesinlikle oynanması ve deneyimlenmesi gereken muazzam bir üretim olduğunu düşünüyorum. Bilhassa birinci oyunu oynadıysanız çok güzel bir devam oyunu olmuş diyebilirim. Hiç oynamamış olanlara ise bu seriye başlamalarını şiddetle tavsiye ediyorum.

NİHAİ İNCELEME PUANI: 90/100

A Plague Tale Requiem incelememizin sonuna geldik. Sizler oyunu oynadınız mı? İncelemeyi nasıl buldunuz? Oyun hakkında eklemek istedikleriniz var mı? Pahalı görüşlerinizi yorumlar kısmında bizimle paylaşabilirsiniz. Sonraki incelemelerde görüşmek üzere. Herkese düzgün oyunlar dilerim.