Adını “Kâbus Kara Delik” olarak koyduğumuz bu muazzam obje, karanlığın içinde bir ışık üzere parlıyor. Bilim insanları, bu kara deliğin, daha evvel bilinen tüm objelerden daha parlak bir ışıma yaydığını keşfetti. Bu inanılmaz keşif, kozmik fenomenlerin anlaşılması ve kainatın sırlarının çözülmesi yolunda değerli bir adım olarak görülüyor. Araştırmacılar, “Kâbus Kara Delik”in yalnızca göz alıcı parlaklığıyla değil, tıpkı vakitte kainatın yapısını ve kara deliklerin nasıl oluştuğunu anlamamıza yardımcı olacak kıymetli bilgiler sunmasıyla da büyük bir kıymete sahip olduğunu vurguluyor.

Yakın vakitte keşfedilen bir canavar kara delik, etrafındaki malzemeyi o kadar süratli tüketiyor ki, kayıtlara geçen en süratli büyüyen çeşitten biri. Bu devasa kara delik, her gün güneşimizin muadil kütlesini yutuyor ve bu özelliğiyle birden fazla açıdan rekor kırıyor.

Avustralya Ulusal Üniversitesi’nden baş araştırmacı Christian Wolf’un bir açıklamasına nazaran, “Bu inanılmaz büyüme suratı, tıpkı vakitte büyük bir ışık ve ısı yayımı manasına geliyor.” Bu nedenle, bu obje birebir vakitte cihandaki bilinen en parlak nesne olarak da kaydediliyor. Güneşimizden 500 trilyon kat daha parlak.

Evrenin en parlak objesi: Kâbus kara delik

J059-4351 olarak bilinen bu obje, bir galaksinin kalbindeki süpermasif kara deliğin o kadar büyük ve etkin olması nedeniyle galaktik çekirdeğin parlak bir halde ışıldadığı bir çeşit obje olan bir kuasar. Merkezdeki kara delik, güneşimizin kütlesinin yaklaşık 17 milyar katı büyüklüğünde ve bu da onu, galaksimizin merkezindeki nispeten küçük kara delikten (Sagittarius A*, güneşimizin 4.3 milyar katı büyüklüğünde) yahut ünlü, birinci fotoğraflanan M87 kara deliğinden (güneşimizin 6.5 milyar katı büyüklüğünde) çok daha büyük yapıyor.

Keşif birinci olarak Avustralya’daki bir teleskop kullanılarak yapıldı, akabinde Avrupa Güney Gözlemevi’nin Çok Büyük Teleskobu ile doğrulandı. Araştırmacılar, kara deliğin etrafındaki çok faal, sıcak ve süratli hareket eden bölgeyi gözlemlediler ve bu sayede beslenme modeli hakkında bilgi hesaplayabildiler. Gereç, kara deliğin etrafında döner ve olay ufku geçtikçe kara delik tarafından yavaş yavaş tüketilir.

Wolf, “Bu, 10.000 derece Celsius sıcaklığında, her yerde şimşeklerin çaktığı ve rüzgarların Dünya’yı bir saniyede dolaşacak kadar süratli estiği devasa ve manyetik bir fırtına hücresi üzere görünüyor,” dedi. “Bu fırtına hücresi yedi ışık yılı genişliğinde, yani Güneş sistemimizden Galaksi’deki en yakın yıldıza, Alpha Centauri’ye olan aranın yüzde elli fazlası.”

Bu özel kara deliğin bu kadar büyük olmasının bir nedeni, çok uzakta olması ve hasebiyle ona bakmanın, bugünkünden farklı bir kainatta, kozmosun daha genç bir devrine bakmak üzere olmasıdır.

Melbourne Üniversitesi’nden ortak müellif Rachel Webster, “Bu kara delikten gelen ışık bize ulaşmak için 12 milyar yıldan fazla bir yol kat etti,” diye açıkladı. “Genç kainatta, unsur kaotik bir formda hareket ediyor ve aç kara delikleri besliyordu. Bugün, yıldızlar sistemli bir halde, inançlı aralıklarda hareket ediyor ve yalnızca nadiren kara deliklere düşüyor.”

Araştırma, Nature Astronomy mecmuasında yayımlandı.