Kalecilik pek yabancı olmadığımız hatta tanıştığımız birinci mesleklerden biri aslında. İlkokulda yaptığımız mahalle maçlarında çoklukla yeteneğimiz yoksa geçtiğimiz, ihtimamlı adımlarla ölçülmüş iki taşın ortasında kimi vakit bir Kames topu, kimi vakit yarısı su dolu bir şişeyi, kimi vakit tahminen de ezilmiş bir teneke kola kutusunu engellemeye çalıştığımız yer. Lakin profesyonel manada baktığımızda ardında yatan; onlarca emek, ter ve bir topu kurtarmak için yapılan haftalarca süren çalışma… Ve bu çalışmaların içinde teknolojinin de büyük bir hissesi bulunuyor. 

İşte biz de bugün işin mutfağında, Galatasaray Florya Metin Oktay Tesisleri’ndeyiz. Konuğumuz, Galatasaray A Kadro Kaleci Antrenörü Fadıl Koşutan. Yıllardır artık çoğumuzun tanıdığı Fernando Muslera ile birlikte çalışan, 27 yıldır çim alanların üzerinde emek veren Fadıl Hoca bize kaleciliğin aslında ne demek olduğunu, idmanlarda ve maçlarda hangi teknolojileri kullandıklarını anlatıyor. Fadıl Hoca, ‘Teknolojinin çok önemli bir halde yararını gördüm’ diyor. 

1974 İstanbul doğumlu Fadıl Koşutan, anne babası Bosna’dan gelmiş, evli ve 2 çocuk babası bir futbol işçisi. 2011 yılından bu yana Galatasaray’da A Ekip kaleci antrenörlüğü yapıyor. Artık futbolla tanışmasını ondan dinleyelim: 

Futbol hayatım büsbütün bir tesadüf yapıtı mahalle maçında başladı. Aslında benim asıl branşım basketboldu ve 17 yaşına kadar basketbol oynadım. O periyot mahalle maçları çok popülerdi ve sahiden kıran kırana geçerdi. Bizim maçlarımızda kalecimiz çok gol yiyordu, bir gün ‘Kaleye ben geçeceğim’ dedim. Talih yapıtı mahalleye annesini ziyaret eden Adem Abi (Adem İbrahimoğlu) beni izlemiş. Maçın akabinde bana ‘Kaleci olmak ister misin’ diye sordu. O günden sonra parklarda, bulabildiğimiz çim alanlarda beni çalıştırdı. 17 yaşında basketbolu bırakıp kaleciliğe başladım, 20 yaşında da profesyonel olarak kalecili oldum ve profesyonel futbol mesleğime adım atmış oldum.

’17 yaşına kadar futbola basketbol kadar ilgim yoktu’ 

Futbol hayatımın kaleci olarak başlaması büsbütün bu olaydan geliyor. 17 yaşında kadar futbola basketbol kadar ilgim yoktu aslında. Mahalle maçlarında bizim için kazanmak ya da kaybetmek çok değerliydi. Onlar gazozuna maçlardan çok daha fazla mana tabir ediyordu. En az 5 bin kişi izlemeye gelirdi. Komşu mahalleyi yenmek bizim için çok mana söz ediyordu. Ben sokaklarda oynayabilidğimiz, koşabildiğimiz o devrin çocuklarından biriyim. Her şey bu türlü başladı ve kalecilik mesleğim oldu. 

Kaleciler için daima ‘Sahadaki yalnız adam’ derler. Birebir vakitte tüm maçı kurtarırsanız bile bir yanılgılı gol, pek çok reaksiyona sebep oluyor. Bunun hakkında ne düşünüyorsunuz?

• Galatasaray kalecisi Fernando Muslera, 2011 yılında sarı – kırmızılılara transfer oldu. Fadıl Hoca, 2011 yılından bu yana Muslera’nın antrenörlüğünü yapıyor. 

Kalecilik sonradan kazanılan bir şey değil. Şayet profesyonel bir kaleci olacaksanız bununla başa çıkacak özelliklere sahip olmalısınız. Herkes dışarıdan yalnızca bir 90 dakika görüyor ancak, kaleciler o 90 dakika içindeki en ufak bir atılıma bile hazır olmak için tüm hafta boyunca idman ve idman yapıyorlar. Bir kaleci tüm maç çok hoş kurtarışlar yaptı, bir yanılgılı gol yedi, çabucak ‘eyvah’… Her maçta bir günah keçisi arıyoruz ve en kolayı olduğu için bunu kaleciye yüklüyoruz. Günümüz futbolunda artık bu anlayış değişiyor. Şayet bu sorumluluk yalnızca kalecilere yüklenecekse oyun kişisele döner. Kadro oyunu oynuyorsak, yenilen golde de atılan golde de tüm ekibin hissesi vardır. 

Peki futbolculuktan antrenörlüğe geçiş öykünüz nasıl başladı? ‘Abi yapma, ben daha kaleciyim’ 

Futbol mesleğimin son devirlerinde Galatasaray’ın pilot grubu olan Beylerbeyi’nin şampiyonluk yaşayan takımındaydım. Haftada 2 gün Florya Metin Oktay Tesisleri’nde idman yapardık. Beylerbeyispor’da Ömer Kükner isminde bir yöneticimiz vardı. Beni daima Galatasaray’ın A grubunda kaleci antrenörü olarak gördüğünü söylerdi. Ben ‘Yapma abi, ben daha kaleciyim’ derdim. Dönüp bakıyoruz, artık Galatasaray’da kaleci antrenörüyüm. 2010 yılında profesyonel futbolculuk mesleğimin bitişinin akabinde Galatasaray altyapısında hiçbir antrenörlük lisansım ve tecrübem olmadan kaleci hocalığına başladım. O vakit hocalarım bana ‘Biz seni Galatasaray Spor Kulübü antrenörü olarak yetiştireceğiz’ dediler. Öğrenme hayatım hiç bitmedi ve bitmeyecek. Bittiği an, bizim mesleğimiz de biter.

Fadıl Hoca Beylerbeyi, Galatasaray altyapısı derken bir gün Galatasaray A Ekibi’nde antenörlüğe başlıyor. Ona A Kadro’nun kapılarını açan ‘kapıyı’ aşağıdaki fotoğrafta görebilirsiniz. Yalnız mecazi manada değil, nitekim A Kadro’nun kapılarını açmış. Gelin artık içinde Fatih Terim, Taffarel ve Muslera’nın yer aldığı bu farklı öyküyü Fadıl Hoca’dan dinleyelim. 

• İşte bu kapı aslında yalnızca A Kadro’nun idman alanının kapılarını değil, yıllarca sürecek Galatasaray antrenörlüğü mesleğini de açmıştı ona. Fadıl Hoca, yıllar sonra yeniden o kapıda poz veriyor bize. 

Bu benim için antrenörlük mesleğimin dönüm noktalarından biri. Ben altyapıyı çalıştırırken, A Takım’a teknik yönetici olarak Fatih Terim ve kaleci antrenörü olarak Claudio Taffarel geldi. Taffarel bir gün benim idmanımı izlemiş, akabinde benimle bir konuşma da yaptı. Ertesi gün ben de A Grup antrenmanını iki sahanın ortasındaki kapıdan izlerken, Taffarel beni yanına çağırdı. İdmanı birlikte sürdürmeye başladık. Bu benim için fevkalade bir his, elim ayağım titriyor adeta. Kalede Muslera, yanımda Taffarel ve az ileride Fatih Terim… Bu türlü bir üçgenin içinde buldum kendimi. Kısa bir müddet sonra Taffarel’in beli tutuldu ve içeri gitmek zorunda kaldı. Ben Muslera, Aykut (Aykut Erçetin), Ufuk (Ufuk Ceylan) ve Eray (Eray İşcan) ile birlikte kaldım. Tam o anda Muslera bana ‘Sen hoca, biz öğrenciyiz. Sen ne yaptırırsan biz onu yapacağız’ dedi. Ardından Fatih Terim’in gerisini döndüğünü ve ‘Tafo! Bana iki kaleci gönder’ dediğini duydum. Muslera bu sefer ‘Kimi istersen gönder, sorun yok’ dedi. Ben de Ufuk ve Aykut’u gönderdim. Taffarel’in sakat olduğu süreçte de idman programlarını ben uygulattım.

Muslera’dan Taffarel’e tavsiye: Fadıl Hoca’da bir şeyler var, yanına al ve yetiştir! 

O devir Muslera, benim için Taffarel’e ‘Bu çocukta bir şeyler var, yanına al’ şeklinde konuşuyor. Taffarel ise bunu olumlu karşılayıp Fatih Terim’e iletiyor. Fatih Hoca da ‘Al, Fadıl Hoca’yı yetiştir’ diyor. İşte biz bu formda şimdi 2012 yılında dünyada birinci kez çift kaleci antrenörü ile çalışan takım oluyoruz. Artık dünyadaki tüm üst seviye grupların departmanlarında 2 kaleci hocası var. Olağan ki bu süreçte kulübümün dayanağıyla Avrupa’ya giderek  UEFA A, B ve Pro Lisans eğitimlerini de aldım. O periyotta bu lisanslara sahip tek kaleci antrenörü bendim. Ben Galatasaray’da hem hoca, hem de öğrenci oldum. 

Brezilya Ulusal Kadrosu’nun kalesini korumuş, Galatasaray ile 2000 yılında UEFA Kupası’nı kaldırmış efsane kaleci Claudio Taffarel’in de Fadıl Hoca’nın mesleğinde büyük bir izi var. Fadıl Hoca, Taffarel ile olan bağlantısını için şunları söylüyor: 

Taffarel bana hiçbir vakit asistan demedi. ‘Sen asistan değilsin, kaleci antrenörüsün’ dedi. Ağır ve zor diyebileceğimiz performans – kuvvet idmanlarını bile bana bırakırdı. Bazen ‘Bugün ben sana yardımcı olacağım’ diyebilecek kadar büyük bir insandı. Bunların manası benim için çok büyük. Brezilya Ulusal Takımı’nı çalıştırmak için Brezilya’ya gittiği periyotta kendisine yöneltilen ‘Galatasaray ne olacak’ sorusuna ‘Ben size Fadıl’ı bırakıyorum. Benimle eşit olduğunu, ancak beni geçeceğini de biliyorum. Ben ulusal gruptayken Galatasaray’daki idmanların sekteye uğramayacağını biliyorum. Siz de hocanıza itimadın ve inanın’ şeklinde karşılık verdi. Ben size Taffarel’i anlatamam, Taffarel’i yaşamak lazım. Taffarel insanlık, abi ve hoca olarak benim için bir rol model. Hala onun izlerini taşıyor, bana bıraktıklarıyla devam ediyorum.

Uzun bir müddet yerli ve yabancı pek çok teknik yöneticiyle birlikte büyük bir toplulukta çalıştınız. Bu size ne üzere deneyimler kattı, zorlukları var mı?

Bunların hepsi farklı kültürler, farklı bakış açıları ve farklı yorumlar demek. Herkes bir şeyler öğrenmek için Avrupa’ya sarfiyat lakin Galatasaray’da öğrenme fırsatı bizim ayağımıza geldi. Ben de her vakit yakından takip ettim ve gözlemledim. Öğrendiklerime kendi yorumlarımı, yaşanmışlıklarımı, deneyimlerimi katarak bana mahsus, kendime has bir tarz ve idman metotları geliştirdim. Yabancı bir teknik yöneticiyle çalışmanın ekstra bir zorluğu yok zira bir takımsınız ve ortak bir amaç için uğraş ediyorsunuz. Hepimiz birbirimize yardım etmeye çalışıyoruz. Onlar nasıl amaca ulaşmak istiyorsa, yerli hocalar da maksada ulaşmak istiyor. Buradaki en değerli nokta herkesin birbirine olan saygısı ve desteği. Muvaffakiyetin nereden geleceği aşikâr değil. Göz arkası edilen en ufak bir ayrıntı, farklı bir şahıstan ya da antrenörden gelebilir. İşte o ayrıntısı yakalamak sizi muvaffakiyete götürür. Ben tüm hocalarımla çok uyumlu çalıştım. Hepsiyle bir maksada kilitlendik. Bu gayeleri kimileriyle yakaladık, kimileriyle yakalayamadık lakin sonuçta tek bir emel vardı: Galatasaray’ın başarısı.

Fernando Muslera, 2011 yılında Galatasaray’a katıldığından bu yana ülkemizdeki en düzgün kaleciler ortasına ismini yazdırdı. Fadıl Hoca, 11 yıldır birlikte çalıştığı Uruguaylı kaleciyi bize şu sözlerle anlatıyor:

Muslera’nın size anlatabileceğim bir sürü tarafı var lakin en değerli özelliği adamlığı.Hani ‘Adam üzere adam’ diyoruz ya daima, işte tam da o denli biri. Maç başladığı vakit, birinci düdükten son düdüğe kadar gözü hiçbir şey görmez. Tek göreceği şey hanemize yazılacak 3 puan. Sahada kimseyi tanımaz.Tek gayesi var, o maçı kazanmak. Son düdüğe kadar yapılması gereken her şeyi en ziyadesiyle, tepeye kadar zorlar. Son düdükten sonra da farklı bir Muslera görürsün. Maç içerisinde bağırır, çağırır, kızar, çıldırır, vurur fakat son düdükten sonra ‘Bu dakikadan sonra yapacak bir şey yok, yapılacak her şeyi yaptım’ der. 

Muslera’nın bir ideolojisi var: ‘Ben çalışırım, çalışırsam varım’ 

Muslera bizim kültürümüzle yakından ilgilenen birisi. Onun Tek söylediği şey ‘Çalışmak’. ‘Ben çalışırım, çalışırsam varım’ felsefesiyle hareket ediyor ve yaşıyor.  Ülkemizde efsane olmuş bir kaleci lakin hala çalışmaya orta vermiyor. Ben Muslera’yı bir gün bile vazgeçerken, çalışmaktan kaytarırken görmedim. Ayağı kırıldığı vakit, literatüre dünya rekoru olarak da girmiş olabilir, 7. ayda alana çıktı. Muvaffakiyetinin sırrı çok çalışmak. 

Muslera, Muhteşem Lig’in 2019-2020 döneminde Galatasaray’ın Çaykur Rizespor ile oynadığı maçta ağır bir sakatlık geçirmiş, alanlardan uzun müddet uzak kalmıştı. Fadıl Hoca, başarılı kalecinin alanlara dönmesinde ‘Bu süreçte teknolojinin çok büyük yardımlarını gördüm’ diyor: 

Çalıştığım tüm kalecileri çok seviyorum lakin Muslera ile 10 yılı devirdik. Artık kardeşim üzere, farklı bir his var ortamızda. Biz de dostlarımızı makus vakitte bırakmayız. Bu bizim kültürümüzde de var. Muslera, sakatlık sonrası ameliyat olduğunda çok üzgün ve kararsız bir haldeydi. Ne yapacağını bilmiyordu. Bana ‘5 ay sonra idmana başlarsınız’ dendi. Muslera 5 ay ne yapacak? Onu bu süreçte, o formda yalnız bırakamazdım. 5 ay boyunca bir kalecinin konutta oturduğunu ve psikolojikman çöktüğünü düşünün. Onun moral motivasyonunu düşünebiliyor musunuz? O an elinden tutmam lazımdı ve çalışmalara başladık. Bu süreçte teknolojinin çok büyük yardımlarını gördüm. Teknoloji sayesinde  ona farklı bir idman metodu getirdim. Pekala nasıl?

‘Belki de kimsenin dokunmadığı, görmediği tarafı çalıştık’

Kalecilikte tepkiler en sıkıntı kazanılan ve en çabuk kaybedilen kısımdır. Biz işin bu tarafına eğildik. Fitlight dediğimiz, ışıkların planlı programlı bir formda yanıp söndüğü alet yardımıyla tepki müddetini artırmaya yönelik çalışmalar yaptık. Ben sizinle sabahlara kadar idman da yapsam, hızınızı, çabukluğunuzu lakin yüzde 3 geliştirebilirim. Ancak beyin çabukluğu yüzde 30 geliştirilebiliyor. İşte biz de sakatlık periyodunda buna eğildik. Algılama, karar verme, hareketi görme, beyne iletme, beyne iletilen sinyallerin kaslara iletilmesinde ve sonuç olarak atak müddetini Fitlight kullanarak geliştirmeye çalıştık. Tekrarlarla, algılama – karar verme mühletini çabuklaştırmayı, reaskiyonlarını sağlam tutmayı hedefledik. Tahminen de kimsenin dokunmadığı, görmediği tarafı çalıştık ve burada çok başarılı olduğumuzu düşünüyorum. Hakikaten o noktada teknolojiden çok önemli bir halde faydalandım ben. 

‘Manchester United, idman programımız için bizimle irtibata geçti’ 

Muslera ile birlikte fitlight kullanarak yaptığımız bu çalışmaların akabinde, Manchester United üzere birtakım Avrupa grupları, son periyotta futbola kıymetli yatırımlar yapan Bosna-Hersek ve Sırbistan üzere ülkeler bizimle işbirliği yapmak ve takviye almak için bağlantıya geçtiler.  Bosna – Hersek Futbol Federasyonu, bu çalışmaları eğitim programlarına dahil edebilmek ismine bilgi alışverişinde bulunmak istedi. Tekrar Uruguay’dan bu işlerle ilgilenen pek çok tabip, fitlight ile yapılan bu çalışmaları idman programlarına nasıl dökebilecekleri konusunda Muslera ile bağlantıya geçti.

Gelelim futbol teknolojilerine. VAR sistemi, gol çizgisi üzere teknolojileri nasıl değerlendiriyorsunuz? Sizce bu teknolojiler furbolun ruhunu öldürdü mü?

Biz VAR’dan en büyük darbeyi aslında Muslera’nın sakatlığında aldık. 5 metre kadar ofsayt olan bir konumdu. Hakem arkadaşlara ‘Devam et’ deniyor lakin kimi şeyler net, bariz bir ofsaytı devam ettirmenin bir manası yok. Siz orada devam ettirdikten sonra size çok büyük bir vakit kaybı olarak dönüyor bu. İşte ‘Teknolojini futbolun ruhunu öldürdü’ dedikleri nokta o, vakit kaybı. Futbolcular bekliyor, soğuyor. Gol sevinçleri bile eskisi üzere olmuyor. VAR’dan gelen gol kararı sonrası yapay bir sevinç oluyor. Ofsayt çizgilerindeki noktalar da çok farklı manalar tabir edebiliyor.  Yorumun olduğu her yerde bence yanlışlar vardır. Futbolun içinden gelen biri olarak, VAR’ın penaltı dediği karara ben penaltı olarak görmeyebiliyorum. 

‘Bize yararlı olacak tüm teknolojileri kullanmaya hazırız’

Ben bir tek gol çizgisi teknolojisini verimli buluyorum zira gol çizgisi büsbütün bir matematiktir. Top çizgiyi geçerse seni onaylıyor. Orada bir yorum yok. Ve yalnızca gol çizfisi teknolojisi kâfi diye düşünüyorum. Dünya dönüyor, teknoloji süratle değişiyor. Biz bunları yakından takip edip bize yararlı olacak tüm teknolojileri kullanmaya hazırız. 

Peki sizce neden futbolun içindeki yardımcı teknolojiler ilerledikçe ülke futbolumuz daha geriye gidiyor? Ulusal Grup, gruplarımızın Avrupa muvaffakiyetleri, ülke puanına baktığımız zaman…

Türkiye’deki nüfus oranına baktığımız vakit az sayıda futbolcu çıkıyor. Ulusal Takım’da oynayan futbolcularımız ortasında da gurbetçi oyuncuların sayısı daha fazla. Bizde mahalle futbolu bitti. En büyük süzgeç mahalle maçlarıydı. Ben de oradan çıkan biriyim. Siz mahalle maçında bir grup yaparken, top sizinse en yeterli oyuncuları alırdınız. En büyük seçici mahalledeki abileridir. Ekibin güzel olmazsa mağlup olacaksın, sonuç olarak en yetenekli oyuncuları alıyorsun. Başkaları de farklı yollara gidiyorlar. Artık bizim çocuklarımızın oynayacağı hiçbir yer kalmamış. Biz tüm gün sokaklarda futbol, basketbol, voleybol oynardık. Mahallelerde zati altyapı idmanları ve maçları yapardık lakin artık o mahallelerin yerini büyük binalar aldı. Teknoloji, bize yardım etmeli. İnsanlığımızın önüne geçmemeli. 

‘Mahallede ip atlamak, komşunun ağacına çıkıp erik toplayıp kaçmak aslında bir koordinasyon çalışmasıydı’

Biz idmanlarda teknolojiyi kullanarak uyum çalışmaları yaptırıyoruz. Mahallede ise uyum ip atlamaktı, seksekti, komşunun ağacına çıkıp erik toplayıp kaçmaktı. Bunların hepsi çabukluğu artıran, beyin işlevlerini çalıştıran birer altyapı idmanıydı aslında. Biz mahallelerde yapılan bu altyapı idmanlarını görmeden geliyoruz. Çocuklar kulüplere gelince çeşitli aygıtlarla uyum yüklemesi yapmaya çalışıyoruz. Bugün baktığımı vakit ne üzere oyuncular var, memleketler arası arenada nerelerdeyiz? Bunların hepsi geldiğimiz yerle ilgili karşılığı veriyor. Demek ki biz bir yerlerde yanılgı yapıyoruz. Altyapı hocaları benim nezdimde en kıdemli ve en güzel fiyatları alması gereken hocalardır. Eğitmek çok sıkıntı. Yanlışsız bir formda eğitmek daha da sıkıntı. Bunun için deneyimli hocaları bulmak lazım.

Genelde şöyle bir kanı var; sokakta top ile ortası düzgün olmayanlar kaleye geçer. Pekala altyapı seçmelerinde bu nasıl oluyor?

Eskiden futbolculukta bir yerlere gelemeyenleri kaleye koyarız derlerdi. Ben buna büsbütün karşıyım. Kaleci olacak kişinin bir sefer çok zeki olması gerekiyor. Zeki olmayan ve ruhunda kalecilik olmayan şahıslar, o kaleyi koruyamaz. Kalecinin her adımı matematik içeriyor. Önceden herkes santrfor, futbolcu olmak isterdi. Artık ‘Ben kaleci olmak’ istiyorum diyen çocukların sayısı çok fazla. Natürel ki bu ülkeye ve çocuklara kaleciliği sevdiren adamlardan biri de Muslera. Biz de kaleci olmak isteyen bir çocuğa çabucak yöneliyor, ilgimizi veriyoruz. Kimileri gol atmak, orta alanda oynamak ister ancak o çocuk 7-8 yaşında kaleci olmak istiyor. İşte onu bulmak lazım. Azlar, bizim de enderi bulmamız lazım. Herkes kaleci olamaz. Kaleci, kendi durumu, adım frekansını, topun suratını, topla nerde buluşacağını hesaplamak ve bunları 1 saniyenin altında daha kısa müddette yapmak zorunda. Yoksa başaramaz. 

Performans ölçümleri, tahliller, beslenme programları… Bunlarla birlikte yeteneği daha kısıtlı olan bir genç kaleci, daha âlâ yerlere gelebiliyor mu? 

Tabii ki artık bir tık daha üste gidebiliyor. Artık her şeyin birbiriyle ilişkisi var. Beslenmenin fiziğiyle, dinlenmenin performansla… Kaleciler, bu teknolojik imkanlar ve yardımcı faktörler sayesinde performansını artırabilir lakin kalecilikte  tek bir parametreye bakamayız. Pek çok parametrenin bir ortaya gelmesi ve bir bütün olması gerekiyor. Âlâ bir matematikçi olması lazım. Aldığı konumda bile bir açı var. 

Aynı vakitte mental olarak güçlü olmalı. Şayet o gün maçta makûs bir performans göstermişse, toplumsal medyadaki reaksiyonlarla baş edebilmeli. Berbat bir maç sonrası arttan konuşulanları özümsemek, onlardan sıyrılabilmek sağlam, çelik üzere hudutlar gerektiriyor. Yalnızca kaleci gözüyle bakarsak da yanılırız. Bir atletin her tarafıyla dimdik ayakta durabilecek, hem fizikî hem ruhsal altyapı ve bunları yönetebilecek bir beyne gereksinimi var.

Peki bir kaleciyle ilgili tahlil yapılacağı vakit, yalnızca yediği gol sayısına mı bakılıp performansına karar veriliyor?

Açıkçası benim için tutulan istatistikler pek mana tabir etmiyor. Kurtarış yapılmış fakat siz hangi topu kurtarış olarak sayıyorsunuz? Gol goldür ancak o konumda kalecinin yapabileceği bir atak var mıydı? Üstüne gelen kolay bir topu tutması da bir kurtarıştır ancak bizim için çok mana tabir etmiyor. Kaleci 4 gol de yiyebilir. Bazen bir maçta yüzde 90 kurtarış oranıyla oynuyor, birebir vakitte grup galip geliyor lakin yediği bir golü hiç kimse konuşmazken bizim için çok farklı manalar tabir edebiliyor. Bu konuşulmuyor ancak biz konuşmak zorundayız. Biz yenilen bir golde nerede takılma oldu, adım frekanslarında ne oldu, gecikme nerede oldu buna yükleniriz. 

‘Her durumda kaleciyi günah keçisi ilan etmek yanlışsız bir şey değil’

Kaleci doğal ki gol yiyecek. Bizde gol yemeyen kaleci istiyorlar. Kaleci yalnızca kaleci, Superman değiller. Gol yemeyen, kusur yapmayan kaleci yok. Kıymetli olan bu yanlışlardan ders almak. Bizde, bilhassa Galatasaray’da yediklerimiz konuşulur, tahlil edilir lakin kurtardıklarımız konuşulmaz. Diğer kadrolarda ise kurtardıkları konuşulur. Eleştrilierden bize katkı sağlayacak olanları natürel ki alırız lakin her durumda kaleciyi günah keçisi ilan etmek hakikat bir şey değil.  Kalecilerin işleri sahiden kolay değil, 120 kilometre süratle gelen topu kurtarmaya çalışıyorsun. 

Son olarak, bu sezonki maksatlarınız ve eklemek istediğiniz bir ileti var mı?

Kendi branşımız açısından, kalecilerimizin performansının çok az sayıda inişler olmasını hedefliyoruz. Ne kadar az inişli bir performans grafiği yakalarsak, kalecilerimiz de gruba o kadar yüksek performans sağlar. Elbette düşüşler olacaktır fakat emelimiz bunu küçük geçişlerle telafi etmek ve performans çizgisini en üstte tutmak. Bunlarla birlikte kadromuza katkı sağlamış oluyoruz. Tüm grup olarak herkes şampiyonluk için uğraş ediyor. En büyük amacımız şampiyon olmak.

Taraftarımız bizim en büyük destekçimiz. Yeterli günde ve makûs günde. Biz onlardan aldığımız güçle bu heyecanı yaşıyoruz. Son maçlarımızda son dakikaya kadar bırakmadılar ve bizi desteklediler. Sonuçlarını da Konyaspor ve Gaziantep maçlarında gördük. Son dakikaya kadar takımımıza her vakit tam takviye bekliyoruz. 

Bizi Florya Metin Oktay Tesisleri’nde ağırladıkları ve sorularımızı yanıtlandırdıkları için Galatasaray Spor Kulübü ve Galatasaray A Grup Antrenörü Fadıl Koşutan’a çok teşekkür ederiz. 

Bu röportajdan da anlıyoruz ki, aslında arkasındaki akan her ter damlası, emek, çaba ve hırs özetliyor futbolu. Ve hayatımızın her alanındaki teknoloji, futbolda da hissettiriyor kendisini ziyadesiyle. Tüm bunları öğrendikten sonra, tekrar en baştaki üzere diyebiliyoruz ki evet, futbol yalnızca futbol değildi asla! 

Okuduğunuz için çok teşekkür ederiz. Fikir ve görüşlerinizi yorumlarda belirtmeyi lütfen unutmayın. Futbolun eğlenceli istikametine odaklanıp onunla sevinip üzüldüğümüz, grup ve renkler fark etmeksinizin ondan zevk aldığımız, deplasman yasakları yerine tribünlerde yanyana maç izleyebildiğimiz  ve ‘Gol atan kaleye’ diyebildiğiniz günlere geri dönebilmek dileğiyle…