Bilgisayar oyunlarındaki NPC’leri hemen herkes bilir. Gidip sağdan soldan topladığımız alakasız şeyleri fahiş fiyatlara satarak aile ekonomilerini ateşe verdiğimiz bu karakterler, oyuncuların başlarına bir iş açmayacaklarsa yalnızca muhakkak noktalarda görünürler. Ortada bir hayatlarından falan bahsederler lakin 7/24, canımız ne vakit istese işlerinin başındadırlar. 

NPC aslında oyuncu olmayan karakter ya da oynanamayan karakter anlamına geliyor. Birtakım insanları da sadece aşikâr yerlerde görüyoruz, belirli işlerin başında görüyoruz lakin bu insanları tanımıyoruz. Var olduklarını biliyoruz lakin yalnızca işlerini yaparken gördüğümüz için. Gelin bu insanlara birlikte bakalım. 

NPC tam olarak şöyle bir şey:

Gerçekte ise şöyle görünebilirler:

İşte gerçek hayattaki NPC’ler:

Yağmur yağınca spawn olan şemsiye satıcılar

Hayattaki en büyük gizemlerden biri de yağmurda ortaya çıkan şemsiye satıcıları. Yağmur yağmayan günlerde bu beşerler neredeler, ne yapıyorlar? Çok yaratıcı hallerde eserlerini satmaya çalışabilirler. 

Oraya nasıl gittiğini bilmediğimiz dinlenme tesisi çalışanları

Herhangi bir yerleşim yerine en az 30 kilometre uzaklıktaki bu yerler daima açıktır. İçinde kesinlikle çalışan bir grup bulunur. Kim bu beşerler? Nereden geliyor ve nereye dönüyorlar? Aşikâr ki onlar da NPC. 

Ayağımıza kadar gelen overlokçular

Overlokçular NPC bile olmayabilir, makine olabilirler. “Overlok makinesi ayağınıza geldi. Halı, kilim, yolluk kenarı, halıfleks kenarı yapılır; çabucak teslim edilir…” diye başlayan anonsları birebirdir, araçlarının içi görünmez. Kapıdan içeri halı kilim ne atacaksanız atarsınız, sonra biri fiyatı alır ve size halınızı verir. 

Uzun yolların olmazsa olmazı, yol kenarında meyve-sebze satanlar

Öncelikle Noel Baba’nın gerçek olmadığından sonraki en büyük travmanızı yaşatacağım için özür dileyeyim. Yol kenarında gördüğümüz, yaz-kış dolu olan kavun sergilerindeki kavunlar gerçek değildir. Alçıdan yapılmış ve sonrasında boyanmış biblolardır. Kavun gerçek değilse satan niçin gerçek olsun ki? 

İkinci baharını yaşayan, parkta spor yapan yaşlılar

Sabah uykulu gözlerle işe/okula giderken parklarda belediyenin spor aletlerinin üzerinde gördüğümüz yaşlılar, yaşlılarımız… Ömürlerinin son demlerinde kendilerini spora adadıklarını görürüz. Güne gitmek, Müge Anlı izlemek, üç porsiyon börek yemek ve sabah sporu birebir bünyede toplanmıştır. Bunların hepsini ancak bir NPC kodluyorsanız bir ortaya koyabilirsiniz.

Garip garip mevzularda televizyona çıkan uzmanlar

Televizyonda rastgele bir bahis konuşulduğunda çabucak o hususla ilgili bir uzman bulunup stüdyoya alınır, çeşitli sorular sorularak kamuoyunun aydınlatılması amaçlanır. Burada gelen uzmanlara bakıp bakıp, “Neden bu bahiste uzman birisi var ve bu kanaldakiler bu uzmanı nereden buldu?” diye düşünmemek mümkün değil. Bilhassa yurt dışındaki yayınlarda çok gördüğümüz bu beşerler ortasında uzay hukukçusu, porno tarihçisi, donmuş muz uzmanı, kedi davranış danışmanı, gelin kaçırma uzmanı falan var da niçin var? 

Bizi trafik zahmetinden kurtarsalar da yüzlerini bir-iki saniyeliğine görebildiğimiz metro/tramvay vatmanları

Hayatım boyunca 5 saniyeden fazla görebildiğim tek metro vatmanı, belediye afişlerindeki vatman olduğu için etrafıma de sordum soruşturdum, vatmanlar gerçek değil arkadaşlar. Kimse bir vatman tanımıyor. Kimse trenlere binen ya da trenlerden inen bir vatman görmemiş. Gerçek değiller, NPC’ler ortasında yer alıyorlar.

İstatistik biliminin yıkılmaz kalesi, daima ganyan/iddaa kuponu yapanlar

Bu beşerler spor dünyasının Sherlock Holmes’larıdır fakat bu bir övgü değil. Sherlock Holmes nasıl ki çok temel şeyleri hafızada yer kaplıyor diye öğrenmez lakin bir yaprak görünce “Hmm bilmem ne bitkisi, yalnızca Cardiff’in kuzeyinde beş millik bir alanda yetişir” der, bu beşerler da ekseriyetle öyledir.

Çok temel birtakım şeyleri bilmeseler bile Finlandiya üçüncü ligindeki kadrosu sorarsanız “Onların Kenyalı bir sağ beki var, bu hafta kabilesinde toplu sünnet şölenine gitti” diye karşılık verirler. Bu adanmışlıklarını takdir ediyorum fakat NPC oldukları gerçeği değişmiyor. 

Yarınlar yokmuş üzere ağaç gölgesinde uyuyan dayılar

Burada kastettiğimiz bireyler, hayatında talihsizliklere denk gelmiş, sokaklarda hayatta kalmaya çalışanlar değil. Günlük işlerinin ortasında, buldukları boşlukları parklarda ya da yol kenarındaki çimlerde şekerleme yaparak kıymetlendiren beşerler. Bilhassa İstanbul’da bu insanlardan çok bulunuyor. İstanbul’da her yer birbirine uzak olduğundan pratik bir tahlil sunuyor.

Olmasalar pandemiyi atlatamayacağımız kuryeler

Dışarıda yakıcı bir güneş de olsa kar da yağsa bir formda siparişlerimizi ulaştırmayı başaran kuryeler de gerçek hayattaki NPC’ler ortasında yer alıyor. Zira iklim kaidelerine karşın, olmaları gereken vakitte olmaları gereken yerde olmak, bütün NPC’lerin olmazsa olmazı.

Umumi tuvalet çalışanları

Bir vakitler birtakım toplumlarda beşerler, toplumsallaşmak için beraber tuvalete giderdi. O vakitlerden bu vakitlere genel tuvalet işletmecilerinin hayatları çok değişmedi. Bir noktadan sonra da bu bireylerin yerini de NPC’ler aldı.

Üniversite öğrenci işleri çalışanları

Seçtiğiniz okula nazaran karşılaşabileceğiniz iki tane versiyonu bulunan bir NPC’dir. Ya herkese laf sokan ancak işinizi de yapan bir versiyonuna denk gelirsiniz ya da sizi bürokrasiye boğan, üstüne laf sokup işinizi bir orta gören versiyonu vardır.

Derdi sizinle değildir; doğduklarında tabip, popolarına vurunca ağlamak yerine bir gün evvelce dilekçe vermediği için hekimi azarlayarak doğmuşlardır. O sonları de asla geçmez.

KYK yurdunda daima eşofmanla dolaşan elemanlar

3’ü bir arada içmek ve gecenin 1’inde batak oynamak tek hayat gayeleridir.

Bonus 1: Demet Akalın

Şu duruşa bakar mısınız? NPC olarak doğmuş adeta.

Bonus 2: Mark Zuckberg

Ne de olsa metaverse’e kafayı takmış durumda. Yukarıdaki fotoğrafa bakınca kimsenin kuşkusu kalmıyor zati.

Peki bizler de birer NPC olabilir miyiz?

Niklas Böstrom’un Simülasyon Teorisi’ne nazaran hepimiz bir simülasyonun kesimiyiz. Bizim gerçeğimiz, diğer bir varlık düzeyinin simülasyon oyunuysa çok büyük ihtimalle hepimiz NPC’yiz. (Oynanabilen karakter isem oyuncuma sesleniyorum, ne biçim oynuyorsun evladım, tüm tuşlara basarak kısım mü geçmeye çalışıyorsun? Hile mile yaz bir şey yap, iki gram keyfimize bakalım.)