Elektronik ürünler, hayatımızın büyük bir kısmını kaplamış durumda. Sonuçta her gün televizyon, telefon ve bilgisayar üzere eserleri kullanıyoruz. Fakat her tüketici, en çok da bu eserlerin arıza yapmasından çekinir. Bugün hiçkimse, durup dururken elinde var olan bir eserin bozulmasını istemez.

Elektronik eserlerin bozulması durumunda başvurulan birinci yol ise vurmaktır. Eminiz ki hepiniz; bozulan bir televizyona, uzaktan kumandaya, oyun koluna yahut aklınıza gelen rastgele bir elektronik esere vurmuş, arıza gidermeye çalışmışsınızdır. Üstelik bu formül, tesirlidir de. Bazen elektronik alete vurmak, ürünün tekrar çalışmasını sağlar. Pekala bu nasıl oluyor?

Elektronik eserlere vurmak, arızayı nasıl giderir?

Elektronik eserlere vurmak, aslında tesirli bir onarım formüllerinden bir adedidir. Üstelik bu teknik, sadece biz kişisel tüketiciler tarafından kullanılmaz. Örneğin ABD Ulusal Havacılık ve Uzay Dairesi (NASA), Apollo 12 misyonu sırasında bu usulü kullanmıştır. Uzay aracındaki kameralardan bir adedinin çalışmaması üzerine harekete geçen astronotlar, kameranın üzerine vurarak çalıştırmayı başarmışlardır. 

Ürünü vurarak tamir etme formülünün batıl bir inanış olduğunu düşünebilirsiniz. Hatta bunun bir safsata olduğuna bile inanabilirsiniz. Lakin bu yaklaşım pek de hakikat değildir. Çünkü vurarak tamir etme, “percussive maintenance” (vurmalı tamir üzere çevrilebilir) formunda bir tabirin doğmasına yol açmıştır. Dilerseniz daima birlikte; bu tekniğin nasıl işe yaradığına bakalım.

Bugün kullandığımız elektronik eserler, teknolojinin son mükemmelleri olarak karşımıza çıkıyorlar. Lakin bundan 20-30 yıl önce durum pek de bu türlü değildi. Tüplü televizyonlar ve radyolar oldukça popülerdi. Bu eserlerin içinde ise bugünkü üzere gelişmiş çipler yoktu. Bunun yerine mekanik bileşenlerin yoğunlukta olduğu sistemler vardı. İşte vurmalı tamir tekniğinin işe yaramasının nedeni de tam olarak bu mekanik bileşenlerdi.

Üzerinden elektrik akımı geçen her şey ısınma eğilimi göstermektedir. Isınma ise genleşmeye yol açar. İşte elektronik eserleri vurarak tamir etmenin gerisinde yatan bilimsel neden de tam olarak buydu. Bazen ısınma sonucunda genleşen mekanik bileşenler konumlarını kaybediyor, temazsızlık yapmaya başlıyor yahut lehimleri kopuyordu. Esere vurulduğu vakit ise tekrar yerine oturabiliyor, temassızlığı gideriyordu. Hatta bazen kopan lehimler bile darbe tesiri ve sıcaklık sayesinde yine birbirine tutunabiliyordu.

Eski bir televizyonun içinin nasıl göründüğüne aşağıdan bakabilirsiniz. Günümüzde ise bu kadar mekanik modül kalmamış durumda:

Ancak bu formül; yüzde 100 tahlil değildir. Şanslıysanız ve nereye vuracağınızı biliyorsanız, bir esere vurarak çalıştırabilirsiniz. Bu yüzden pek çok kişi, vurmalı tamirat tekniğinin aslında bir sanat olduğunu söylüyor…